"Mama, is dit nou de wijde wereld?", vraagt Faas terwijl hij op mijn rug zit tijdens een avondwandelingetje op onze eerste avond in Andalusie. "Ja, dit is de wijde wereld". 

En die gaan wij ondekken. De volgende dag is het al gelijk flink trappen. De hellingen zijn behoorlijk steil. Maar de wegen zijn prachtig. Rotsen, watervalletjes en gieren. Onderweg genoeg plekjes om te stoppen en wat rotsen te beklimmen. "Papa, ik zag een hagedis!" 

De temperatuur is de eerste dagen heerlijk. Picknicken en kamperen gaat als vanzelf. Dat verandert al snel als het twee dagen opeenvolgend regent. Op de camping in Ronda ruilen we ons tentje in voor een hutje met verwarming. Onze spullen drogen en wij warmen op. En morgen is er vast weer een zonnetje...

We gaan! Nou bijna dan. De tassen staan klaar om ingepakt te worden. En de vraag 1 of 2 korte broeken meenemen is opeens iets om van wakker te liggen. Echt? Ja, echt....

Nog een ruime week en dan vliegen we naar Malaga. Daar gaat onze reis beginnen. Het plan is om van daaruit naar huis te fietsen. Of dat gaat lukken hangt van veel dingen af en is eigenlijk ook niet zo belangrijk. Belangrijk is om de royale tijd van 3 maanden met elkaar door te brengen. Zonder races tegen de klok, zonder een hoofd wat met 6 dingen tegelijk bezig is.

Melle en Faas zijn ook begonnen met de voorbereidingen. Iedere ochtend wordt een kruis op de aftelkalender gezet. En het bergje speelgoed wat mee mag, veranderd iedere dag nog van samenstelling. "Nee Faas, niet die grote beer. Dan passen de auto's er niet meer bij!"

En wij? Het wordt 1 korte broek. We gaan!